خصوصیات شستشو دهنده ایده‌آل عبارت‌اند از: حلال بافت‌های ارگانیک و غیر ارگانیک بودن، فعالیت ضدمیکروبی داشتن، غیرسمی بودن. کشش سطحی پایین و لغزنده بودن. به‌منظور شسته شدن و حذف دبری‌های حاصل از فعالیت مکانیکی وسایل، عمل شستشو باید به‌صورت مداوم انجام شود. هم‌زمان با آماده‌سازی دیواره‌های کانال خرده‌های بافت سخت ایجاد می‌شوند که به داخل آناتومی‌های فرعی متراکم می‌شوند و مانع رسیدن شستشوی بعدی به داخل آنها می‌شود؛ بنابراین کاربرد هم‌زمان شکل‌دهی مکانیکی و شستشو برای به حداکثر رساندن اثر آنتی‌باکتریال مراحل درمان ضروری است. مهم‌ترین محلول‌های شستشو دهنده در بازار شامل هیپوکلریت سدیم، EDTA، کلرهگزیدین، MTAD،  QMix می‌باشند.

هیپوکلریت سدیم (NaOCl) رایج‌ترین محلول مورداستفاده در درمان ریشه است، زیرا یک روش کم‌هزینه است که فعالیت ضدمیکروبی بسیار مؤثری را در برابر میکروب‌های کانال‌های ریشه آلوده نشان می‌دهد. در طول اینسترومنتیشن دقیق، کانال‌ها باید با استفاده از مقادیری از محلول NaOCl شستشو شوند. پس از تکمیل فرایند شکل‌دهی، کانال‌ها را می‌توان با استفاده از EDTA آبی یا اسیدسیتریک به طور کامل شستشو داد. به‌طورکلی هر کانال به مدت حداقل ۱ دقیقه با استفاده از ۵ تا ۱۰ میلی‌لیتر از شوینده چلاتور شستشو داده می‌شود. هیپوکلریت سدیم می‌تواند عوارض جانبی زیادی مانند آسیب به پوست، مخاط دهان و چشم، آسیب به لباس، آمفیزم، واکنش‌های آلرژیک و تزریق خارج از سوراخ ایجاد کند. هیپوکلریت سدیم (NaOCl) پرمصرف‌ترین مایع شستشو دهنده است که غلظت آن بین ۰٫۵ تا ۵٫۲۵ درصد است.