کاربرد وسایل حفاظتی حین درمان سبب کاهش یا مانع از تأثیر ترشحات و ذرات آئروسل می‌شوند. بااین‌وجود، آئروسل ناشی از درمان دندانپزشکی تا مدت‌ها پس از خاتمه درمان در محیط کار باقی می‌ماند. کاربرد دهان‌شویه ضدمیکروبی پیش از آغاز درمان‌های دندانپزشکی، موجب کاهش میکروارگانیسم‌های هوازی و بی‌هوازی بزاق و ذرات معلق در هوا به مدت ۱ تا ۵ ساعت می‌شود. اگرچه گزارشات علمی مستندی در مورد تأثیر این دهان‌شویه بر پیشگیری از آلودگی کارکنان دندانپزشکی وجود ندارد، اما تجویز آن منطقی به نظر می‌رسد. فواید کاربرد دهان‌شویه عبارت‌اند از:

1. کاهش انتقال عفونت در کارکنان دندانپزشکی: استفاده از دهان‌شویه توسط بیمار منجر به کاهش تعداد میکروارگانیسم‌های بزاق و دیگر مایعات بیولوژیک بیمار به مدت 1 تا 5 ساعت و کاهش انتقال عفونت از بیمار به کارکنان دندانپزشکی از طریق آئروسل و ذرات معلق در هوا می‌شود.

2. کاهش بزرگی (Magnitude) باکتریمی: باکتریمی به‌صورت تب در بسیاری از درمان‌های دندانپزشکی در دو نوع به صورت طبیعی و پس از جراحی بروز می‌کند. کاربرد دهان‌شویه می‌تواند سبب کاهش بزرگی باکتریمی شود.

3. کاهش عفونت متاستاتیک: در شرایطی مانند دریچه مصنوعی قلب، مفاصل مصنوعی، اندوکارد و اندوتلیوم آزرده، احتمال بروز عفونت متاستاتیک افزایش می‌یابد. کاربرد دهان‌شویه می‌تواند سبب کاهش باکتریمی و در نتیجه کاهش احتمال عفونت متاستاتیک شود.

4. کاهش عفونت زخم: کاهش تعداد میکروارگانیسم‌های موجود در محل جراحی سبب کاهش درجۀ آلودگی زخم و درنتیجه، کاهش احتمال عفونت زخم پس از جراحی می‌شود.

دهان‌شویه مناسب دارای خصوصیاتی است که عبارت‌اند از: وسیع‌الطیف باشد (مؤثر بر اکثر باکتری و ویروس‌ها)، اثر طولانی‌مدت داشته باشد، توسط باکتری‌های میزبان غیرفعال نشود، احتمال حساسیت‌زایی آن کم باشد، طعم مناسبی داشته باشد تا پذیرش بهتری از طرف بیمار داشته باشد، میکروارگانیسم‌ها نسبت به آن مقاوم نباشند، برای بافت‌های دهان غیرسمی و غیر کارسینوژنیک باشد، در صورت جذب عمومی، برای سایر بافت‌ها غیرسمی و غیر کارسینوژنیک باشد، فاقد ترکیبات الکلی باشد، اثر بالینی مناسب داشته باشد، حداقل اثر سوء را بر فلور نرمال دهان داشته باشد، مقرون‌به‌صرفه باشد.